Toen ik begin dit jaar een reis naar Afrika maakte, wilde ik er vooral naar toe voor de natuur. De Big 5 zien, uitgestrekte landschappen, dat soort spul. Lokale cultuur had ik voor mijn gevoel het jaar ervoor in Marokko al genoeg gezien, en ik wilde me dus even helemaal bevinden in een droomwereld. Dat klinkt vast erg bekrompen, maar daar is het een vakantie voor ;-)

Op een zeker moment, in de buurt van het Bwindi National Park, werd ik door een local gevraagd of ik zijn school met weeskinderen wilde bezoeken. Het ging hem verder niet om geld of iets van dat, maar legde uit dat een bezoek, laat staan van een niet-Afrikaan, voor de kinderen een ervaring op zich zou zijn. Daar was niets over gelogen, en de ervaring was geheel wederzijds. Op het moment dat ik de school binnenkwam stroomden de kinderen naar buiten, om een warm welkom te verzorgen met zang en dans. Ik op mijn beurt, was aan de grond genageld bij het zien van al deze kinderen die wees – of verlaten waren, en het heeft echt even geduurd voor ik helemaal ontdooid was en mee kon doen met de kinderen.

Wat ik wel kon was foto’s maken, en grappig genoeg vonden de kinderen het, na wat wennen, uiteindelijk meer dan leuk om ‘model te spelen’. Daarom heb ik de serie opgesplitst in twee delen; een waarbij we duidelijk nog moesten wennen, en een waarbij de kids de pret van een camera (en spiegelende lens) hadden ontdekt.